219 | Woorden als pijlen

Vorming voor elke dag

Delen

De Heere Jezus Christus heeft Zijn volgelingen niet met een onduidelijke opdracht uitgezonden. De boodschap moest de wereld over en Hijzelf zou instaan voor de vrucht. Dat maakt de verkondiging van het Evangelie in zekere zin eenvoudig. We hebben slechts te zaaien en de Heere staat in voor de oogst.

De realiteit leert echter dat we niet zo graag zaaien. We richten het oog meer op het heden, dan op de eeuwige toekomst. Onze grondhouding wordt veelal bepaald door het hier en nu. We willen wel zachtjes christen zijn, maar liever niet met zoveel woorden. Wanneer we zwijgzaam zijn vanuit het heilige besef dat je tijd en wijze moet kennen, zit daar iets goeds in.

Ons hart is op dit punt echter bedrieglijk, toch? Als Christus Zelf instaat voor Zijn werk, mogen we ontspannen zaaien. Waar wringt de schoen dan?

Vertrouwen

Dr. J.H. Bavinck (1895-1964) schreef als zendingsman geregeld over de verkondiging van het Evangelie. Zo mediteerde hij eens over Paulus, Silas en hun ervaringen met de gevangenisbewaarder. Er klonk een bange vraag, men gaf een gericht antwoord; en de man leefde voortaan met de Heere.

Bavinck: ‘Wanneer wij nu deze geschiedenis lezen, treft ons hoe machtig deze prediking geweest is en hoe onmiddellijk ze vrucht gedragen heeft. Het is niet moeilijk, de vraag te beantwoorden, waaraan dit te danken was. Het was mede daaraan te danken, dat Paulus en Silas het zelfs onder de donkerste omstandigheden gedaan hadden. Ze hadden hun vertrouwen op de Heere Jezus gesteld, ook toen ze zo pas nog tegen de muur stonden, vastgeklonken in het blok. Daarom maakte hun prediking zulk een geweldige indruk. Het waren maar niet losse, goedkope woorden, maar het was levende, tastbare werkelijkheid. Ze waren zelf een machtige illustratie van wat het betekent, zijn vertrouwen op de Heere Jezus te stellen, en ook wat het betekent, dat Hij dan helpen kan en wil.’

Woorden

Volgens Bavinck kunnen woorden soms zo slap en krachteloos zijn: ‘Ze zijn net als pijlen. Die kunnen met de hand worden weggeworpen en dan doen ze niet veel kwaad. Ze kunnen ook worden afgeschoten met een strak gespannen pees. Zo waren deze woorden van Paulus. Ze werden afgeschoten uit een gewond, maar vast op Jezus Christus vertrouwend hart, en dat maakte ze zo fel en zo onweerstaanbaar. En nu voel ik ook ineens wat God ons hiermee zeggen wil. God wil ons heel duidelijk maken dat we de boodschap van Jezus Christus feitelijk alleen dán werkelijk zeggen kunnen tegen anderen, wanneer we zelf ook reëel ons vertrouwen op Hem stellen. We moeten in tijden van angst en ziekte, bij de gedachte aan de zorgvolle, dreigende toekomst, zelfs bij de gedachte aan de dood en wat daarna komen gaat, vol vertrouwen onze toevlucht nemen tot Jezus Christus. Zó vol vertrouwen, dat de anderen het aan ons merken dat we metterdaad een vaste grond gevonden hebben. Als we zó in de wereld staan, kunnen we het ook zeggen, dit grote woord, en dan zal het ook indruk maken.’

Probleem

Hier scharniert het volgens zendeling Bavinck: ‘En nu opeens besef ik, dat het grootste zendingsprobleem niet ligt op de zendingsvelden zelf, niet ligt in Indonesië of Pakistan of Afrika, maar dat het hier ligt, in onze kerken, in ons eigen leven, bij u en bij mij. Wij kunnen het zo verschrikkelijk moeilijk levend zeggen, omdat we het zo bitter weinig werkelijk, levend doen. Wij zitten veel te vol met zorgen, met wereldse berekeningen, met aardse gedachten, angsten en verwachtingen en we hebben veel te weinig geleerd boven al die dingen uit onze blikken omhoog te slaan naar Jezus Christus, de eerstgeborene uit de doden, de grote Overwinnaar. En omdat we dat veel te weinig doen, daarom klinkt ons getuigenis in de wereld zo slap, zo weinig overtuigend, zo arm en zo hol. We kunnen het niet duidelijk zeggen, omdat we het zelf veel te weinig werkelijk doen.’

Leestip: Wij worden geroepen, dr. J.H. Bavinck (Gebr. Zomer&Keunings, Wageningen).