Dalida

Chansons Hommages PB

Dalida Één van dé grootste Franse zangeressen van de 20e eeuw, van Italiaanse origine, geboren in Egypte. La vie m'est devenu insupportable Pardonnez-moi Het leven is me ondraaglijk geworden, Vergeef me Met deze woorden nam ze afscheid op 3 mei 1987 op 54 jarige leeftijd. Haar leven lang had ze gesmeekt om liefde, zo blijkt uit de biografie uitgegeven door haar broer Bruno (alias Orlando), 25 jaar na haar overlijden. Niet voor niets werd het lied Un po d'amore, een cover van Nights in White Satin van The Moody Blues, gekozen als titelsong voor een film over Dalida’s leven. De tekst bevat de volgende strofe in het Italiaans: Lo te prego, io te chiedo Un po d'amore per me Alsjeblieft, ik vraag het je
Een beetje liefde voor mij Haar vader werd tijdens de tweede wereldoorlog gevangen genomen en belandde in een Engels strafkamp. Hij keerde terug als een gebroken man en had geen oog meer voor zijn dochter. Dochter Iolanda, de latere Dalida, hoorde Rina Ketty’s chanson j'attendrai op de radio. Later zou ze het zelf zingen. Ze werd actrice en probeerde haar geluk in Parijs. Daar slaagde ze, weliswaar niet als actrice, maar als zangeres. Dalida brak door bij het grote publiek in 1956 met een Franse versie van het Napolitaanse volksliedje: Bambino Guaglione In juli 1958 had ze maar liefst 5 chansons in de Franse top 10. Dalida was kortstondig getrouwd met Lucien Morrise de directeur van Europe 1. Zo kreeg ze de Franse nationaliteit. Er waren veel minnaars. De zanger Luigi Tenco. Samen traden ze op tijdens het festival van San Remo Luigi verloor en bracht zichzelf om het leven. Dalida was verbijsterd en zou Luigi’s liedje Ciao amore, Ciao nog vaak zingen. Ze werd zwanger van de jonge Italiaanse student Lucio. Wanhopig pleegde ze abortus en kon geen kinderen meer krijgen. Dalida droeg later het chanson Il vennait d'avoir 18 ans aan Lucio op Dan was er de acteur-zanger Alain Delon In het lied "parole parole" maakt hij haar het hof. Dalida laat hem een blauwtje lopen en roept: woorden woorden. In het echte leven hadden ze wel een relatie. Dalida was 33 jaar actief. Ze leed aan depressies. Haar vertolking van Serge Lama's "je suis malade" wordt vaak gebruikt om dat te illustreren. Haar leven eindigde weliswaar in mineur, haar concerten daarentegen altijd oogewekt met haar meest verkochte chanson, Gigi l’amoroso. Dalida werd geliefd door haar fans. In het jaar van haar zelfdoding was ze de meest genoemde Franse persoon in de media, na de Gaulle en Napoleon.